De uitdijïng van mensen

Niet alle mensen dijen in de loop van de jaren uit. Maar heel veel mensen in onze welvaartsmaatschappij overkomt dat wel. Het gegeven dat dit de één wél overkomt en de ander niet, is nogal een vreemd gegeven. Want dit gegeven is niet altijd even goed te linken aan een overeenkomend verschil in voedselinname tussen de beide personen. Slanke en/of magere mensen kunnen vaak gewoon onbeperkt grote porties eten tot zich nemen, terwijl andere mensen al bij de geringste toename van de grootte van hun porties lijken te gaan uitdijen. Voor dit verschil in lichaamsreactie van mensen op de inname van voedsel, moet toch eigenlijk wel een goede verklaring aanwezig zijn, zou men denken. Het verschil in de reactie van mensen op een zelfde hoeveelheid voedsel moet lang en breed bekend zijn, zou men bovendien gaan denken. Voor dat soort problematiek beschikken wij mensen toch over voedingsdeskundigen, is het niet? Toch is ons als gemiddelde consument tot op heden niet goed helder geworden waardoor mensen zo verschillend reageren op de inname van één en dezelfde hoeveelheid voedsel.

Nu is het in de veehouderij een bekend gegeven dat men koeien die men wil gaan vetmesten, eerst een tijdlang wat moet gaan uithongeren. Men kan duidelijk zijn twijfels hebben bij de betreffende wijze van doen, maar jongvee wat op zeker moment duidelijk te weinig voer heeft gekregen, blijkt later vaak te vet te worden. Namelijk als er voor dat jongvee dan wel weer voldoende voer ter beschikking is. 'Maar waarom heeft men die dieren dan op zeker moment überhaupt niet veel meer voer ter beschikking gesteld?', zult u geneigd zijn te vragen. De reden daarvoor kan gelegen zijn in de weersomstandigheden. Als er tijdens de zomermaanden veel te weinig regen valt, zal het gras niet goed blijken te groeien. En het gras wat dan nog wel voor het vee beschikbaar is, zal dan met voorrang aan de melkkoeien ter beschikking worden gesteld. Het is geen wonder dat het jongvee, wat immers geen melk hoeft te produceren, dan een tijdlang op schraal grasland komt te vertoeven. Het te vette en vaak te vroeg rijpe jongvee, zal dan niet blijken uit te groeien tot de meest efficiënt producerende melkkoeien.

Net als koeien zijn ook mensen zoogdieren. Fysiologisch verschillen mensen niet veel van zoogdieren. Het is dan ook niet meer dan logisch dat er weinig verschil is tussen de reacties van mensen en zoogdieren op een voedseltekort. Dus ook mensen (en met name ook de jonge opgroeiende mensen) zouden na een periode van voedseltekort de neiging kunnen gaan vertonen om te vervetten.

Iets wat de laatste paar decennia in Nederland erg opvalt, is het gegeven dat mensen zelfs op jonge leeftijd al véél te dik zijn. En dan met name de jonge vrouwen. Het is deerniswekkend om te zien hoe volumineus vrouwen tegenwoordig reeds op jonge leeftijd reeds zijn. Op een leeftijd waarop zij er normaal gesproken zo slank en verleidelijk blijken uit te zien, zijn de jonge vrouwen tegenwoordig vaak duidelijk van minder oogstralende schoonheid. Dat is natuurlijk een waardeoordeel. En dat feit houdt in dat dit gegeven ook wel eens feitelijk onjuist zou kunnen zijn. In dat geval hopen wij dan ook dat men ons wil pardonneren. Maar als hier wel een kern van waarheid in zou mogen schuilen, dan menen wij ons toch te mogen afvragen wat de oorzaak van die gewichtstoename bij jonge vrouwen is.

Vele mensen menen dat de oorzaak daarvan gezocht moet worden in hun eetpatroon. Hoewel dat deels wel op waarheid zou kunnen berusten, is dat waarschijlijk niet het hele verhaal. Er lijkt iets anders mee te spelen. Want niet iedereen die aan de dikke kant is, eet ook werkelijk zo overdadig veel dat men daarin de oorzaak van hun corpulentie zou moeten gaan zoeken. Er moeten ook andere factoren een rol meespelen, zou men denken. En ja, als men dan weer even de hiervoor aangehaalde ervaringen met het opfokken van koeien overdenkt, ziet men opvallende overeenkomsten. Net als jonge koeien, hebben ook jonge vrouwen tijdens het opgroeien soms de neiging om te gaan vervetten. En dat vindt plaats terwijl er niet sprake is van een absoluut voedseltekort, zoals bij jonge koeien soms vóórkomt. Maar wat is er dan wel aan de hand bij die jonge vrouwen? Waarom raakt hun metabolisme dan soms toch dusdanig verstoord, dat er vervetting bij die jonge vrouwen op gaat treden? En waarom lijkt dat verschijnsel niet in dezelfde mate op te treden bij jonge mannen?

Het antwoord daarop is eigenlijk zó simpel, dat het merkwaardig genoemd mag worden dat daar in onze samenleving niet veel uitdrukkelijker aandacht voor is. Want bij de jonge vrouwen is in onze cultuur niet zozeer sprake van een vervelend gebrek aan voedsel, maar wel van een door henzelf georkestreerd tekort aan voedsel. Namelijk in het geval zij uit schoonheidsoverwegingen fanatiek zijn gaan lijnen. Het is in medische kringen goed bekend dat een dergelijke rigoureuze wijze van lijnen, vaak een tegenovergesteld effect heeft. Althans op de wat langere duur. Als de lichamelijke afrijping er op zeker moment bij jonge meisjes voor heeft gezorgd dat zij vrouwelijke vormen zijn gaan aannemen, schrikken zij hier vaak dermate erg van dat zij tot het besluit komen om dat proces te proberen terug te draaien door zich te storten op een rigoureuze wijze van lijnen. Soms zelfs in die mate dat dit streven tot anorexia leidt. Een kwaal die tot tegenovergestelde klachten leidt is vetzucht. Net als bij anorexia is ontmoeten mensen ten aanzien van deze kwaal ook weinig begrip van andere mensen, omdat net als bij anorexia al gauw wordt gedacht dat mensen met deze kwaal eenvoudig hun eetgewoontes zouden kunnen aanpassen om hun problemen op te lossen. Maar zo gemakkelijk als dat lijkt, is het natuurlijk niet. Want anders zouden niet zo ontzettend veel mensen te doen krijgen met dit soort kwalen. Om meer informatie over de oorzaken van overgewicht te weten te komen, zou men op de voorgaande link kunnen gaan klikken.